Ikona Matki Bożej Wspomożycielki Prześladowanych Chrześcijan została napisana przez Fabrizio Diomedi i ukazuje Matkę Bożą jako Matkę Kościoła. Maryja ma piersi wizerunek Dzieciątka Jezus z krzyżem w dłoni. Swoim płaszczem orędownictwa ogarnia cały kościół, który nieustannie jest prześladowany na świecie, z wszystkimi Jego przedstawicielami, zarówno co do stanu jak i wyznania. Biskupi, księża, zakonnicy i zakonnice, świeccy wyznawcy różnej płci i wieku, w tym męczennicy meksykańscy z ks. J.M. Robles Hurtado reprezentującym Rycerzy Kolumba. Matka Kościoła ogarnia jednocześnie wszystkie kościoły: katolicki, koptyjski, ormiański, syryjski i prawosławny . To pełny obraz wyznawców Chrystusa, których świat wzywa do świadectwa i poddaje próbie poprzez prześladowania.
Przede wszystkim patrząc na Maryję, na Jej twarz, widzimy jednocześnie wizerunek dzieciątka Jezus, który widnieje na Jej piersi. Boże macierzyństwo wymagało od Maryi bezgranicznego zawierzenia Bogu całego swojego życia. Maryja tą decyzją wiąże swoje życie z losem swojego Syna. Wyruszając na tę drogę nie wie, jakimi ścieżkami będzie prowadzić i dokąd ją zaprowadzi. Droga Baranka Bożego, obarczonego naszym cierpieniem, wzgardzonego i przebitego za nasze grzechy, staje się Jej drogą. Potwierdzają to wyraźnie słowa Symeona, które zwiastują charakter Jej drogi. „ Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przenik-nie...” (Łk 2,33 – 35). Dlatego wizerunek dzieciątka Jezus w swojej postawie ma charakter królowania, w które wpisuje się krzyż jako droga do Jego królestwa. Nie ma bowiem innej drogi, jak zaparcie się siebie, aby wziąć krzyż i podążać śladami Zbawiciela. Zwróćmy uwagę na kolorystykę ikony. Królewskie złoto tła jest oczywistością królowania Maryi i Jej Syna. Zaskoczeniem natomiast są barwy szat. Kolor czerwonych szat Jezusa, a szczególnie Maryi zmuszają nas do myślenia o cierpieniu i męczeństwie.
Św. Jan Paweł II w liście apostolskim „Salvifici Doloris” napisał, że w życiu Maryi cierpienie wpisane było jako jedno nieprzerwane pasmo. Począwszy od narodzin Jezusa w ubóstwie, przez całe Jego życie: ucieczkę do Egiptu, troskę o wzrastającego Jezusa i poszukiwania Go w Jerozolimie, rozłąki i towarzyszenie Jego publicznej działalności, gdy wokół Niego jako „znaku sprzeciwu” wzrastała nienawiść prowadząca na Golgotę i pod krzyż. Tam współcierpiała z Jezusa w odkupieńczej męce i śmierci. Wtedy, przy krzyżu, z Jego woli stała się Matką wszystkich Jego uczniów, całego Kościoła. ”Niewiasto, oto syn Twój. ” ( J19, 25-27). Maryja sama bez grzechu, Niepokalana, dźwigała cierpienie przekraczające ludzką wyobraźnię z powodu naszych grzechów. Stanęła wobec niegodziwości i morderczego okrucieństwa, które było Jej obce. Dlatego raniło jak miecz przenikający Jej duszę. Ta współcierpiąca ze Zbawicielem Matka Boleściwa ogarnia płaszczem swej opieki wszystkich uczniów Swojego Syna. Sama w sukni cierpienia osłania cały cierpiący Kościół niebieskim płaszczem swej drogocennej czystości. Płaszczem, który od wewnątrz jest zabarwiony zielenią spokoju i nadziei, odpoczynku i oczekiwania na spełnienie Bożej obietnicy. „Pójdźcie błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata!” ( Mt 25,34)